urtatìvo 
ur|ta|tì|vo
pronuncia: /urtaˈtivo/
aggettivo

letterario detto di animale: che urta, che cozza

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE urtativo urtativi
FEMMINILE urtativa urtative
SINGOLARE
MASCHILE urtativo
FEMMINILE urtativa

PLURALE
MASCHILE urtativi
FEMMINILE urtative

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

urtamento (s. masch.)
urtante (agg. e s. masc.)
urtare (v. trans e intr.)
urtarsi (v. pron. intr.)
urtata (s. femm.)
urtativo (agg.)
urtato (part. pass.)
urtatore (agg. e s. masc.)
urtatura (s. femm.)
urtica 1 (s. femm.)
urtica 2 (s. femm.)
Urtica 2 (s. femm.)
urticacea (s. femm.)
Urticacee (sost femm. pl.)
urticaio (s. masch.)
urticale (s. femm.)
Urticali (sost femm. pl.)
urticante (agg.)
urticare (v. trans.)
urticaria (s. femm.)


---CACHE--- 4