dibòro 
di|bò|ro
pronuncia: /diˈbɔro/
sostantivo maschile

chimica gruppo atomico formato da due atomi di boro

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE diboro dibori
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE diboro
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE dibori
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

dibonaire (agg.)
dibonarietà (s. femm.)
dibonario (agg.)
diborano (s. masch.)
diboro (s. masch.)
diboscamento (s. masch.)
diboscare (v. trans.)
diboscato (part. pass.)
diboscatore (agg. e s. masc.)
diboscazione (s. femm.)
dibotrio (s. masch.)
dibottamento (s. masch.)
dibottare (v. trans.)
dibraco (s. masch.)
dibrancare (v. intr.)
dibrancare (v. trans.)
dibrancarsi (v. pron. intr.)
dibrancato (part. pass.)


4