diboscaménto 
di|bo|sca|mén|to
pronuncia: /diboskaˈmento/
sostantivo maschile

atto, effetto del diboscare

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE diboscamento diboscamenti
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE diboscamento
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE diboscamenti
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

dibonarietà (s. femm.)
dibonario (agg.)
diborano (s. masch.)
diboro (s. masch.)
diboscamento (s. masch.)
diboscare (v. trans.)
diboscato (part. pass.)
diboscatore (agg. e s. masc.)
diboscazione (s. femm.)
dibotrio (s. masch.)
dibottamento (s. masch.)
dibottare (v. trans.)
dibraco (s. masch.)
dibrancare (v. intr.)
dibrancare (v. trans.)
dibrancarsi (v. pron. intr.)
dibrancato (part. pass.)
dibranchiato (s. masch.)


3