dibrucàto 
di|bru|cà|to
pronuncia: /dibruˈkato/
participio passato e aggettivo

participio passato di dibrucare

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE dibrucato dibrucati
FEMMINILE dibrucata dibrucate
SINGOLARE
MASCHILE dibrucato
FEMMINILE dibrucata

PLURALE
MASCHILE dibrucati
FEMMINILE dibrucate

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

dibromoetano (s. masch.)
dibromometiletere (s. masch.)
dibromotirosina (s. femm.)
dibromuro (s. masch.)
dibrucare (v. trans.)
dibrucato (part. pass.)
dibrucatura (s. femm.)
dibruscare (v. trans.)
dibruscato (part. pass.)
dibruscatura (s. femm.)
dibucaina (s. femm.)
dibucciamento (s. masch.)
dibucciare (v. trans.)
dibucciarsi (v. pron. intr.)
dibuccio (s. masch.)
diburrare (v. trans.)
dibutilamina (s. femm.)
dibutilammina (s. femm.)
dibutile (s. masch.)
dibutilftalato (s. masch.)


4